تعیین عوامل موثر بر ارزشیابی آموزشی اساتید یک دانشگاه علوم پزشکی نظامی در شهر تهران

زمینه و هدف: ارزشیابی یکی از مهم ترین پایه های ارتقای کیفیت آموزش می باشد و هدف اصلی آن بهبود برنامه های آموزش و فعالیت های اعضای هیات علمی است. ارزشیابی می تواند به عنوان بازخوردی برای بهبود نقاط ضعف و شناخت نقاط قوت اساتید مورد استفاده قرار گیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر ارزشیابی آموزشی اساتید از دیدگاه اساتید و دانشجویان به انجام رسید. روش‌ها: مطالعه حاضر تحقیق کمی و بصورت تحلیل عاملی و مقطعی در یک دانشگاه علوم پزشکی نظامی در شهر تهران در سال 1394 انجام شد. نمونه مورد مطالعه در فاز تحلیل عاملی 116 استاد یک دانشگاه علوم پزشکی نظامی در شهر تهران، 84 نفر از دانشجویان و 62 نفر از صاحبنظران آموزش پزشکی و در فاز مقطعی 344 نفر از دانشجویان یک دانشگاه علوم پزشکی نظامی در شهر تهران بودند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه ارزشیابی آموزشی اساتید به دست آمده از تحلیل عاملی تاییدی مشتمل بر 4 بعد کیفیت تدریس (20 سوال)، ویژگی های فردی (8 سوال)، قوانین آموزشی (5 سوال) و ویژگی های حرفه ای (16 سوال) بود. تجزیه و تحلیل داده ها به روش تحلیل عاملی تاییدی، آزمون های تی تست و آنالیز واریانس و فریدمن با استفاده از نرم افزارهای SPSS.19، Amos18 انجام گرفت. یافته‌ها: بر اساس تحلیل عاملی کلیه ابعاد ارزشیابی آموزشی اساتید در سطح اطمینان 99 درصد تاثیر معناداری داشتند. میزان ضریب رگرسیونی استاندارد در کیفیت تدریس 48/0، در ویژگی های فردی 43/0، در قوانین آموزشی 29/0 و در ویژگی های حرفه ای 37/0 بود. در بین ابعاد ارزشیابی آموزشی اساتید از دیدگاه دانشجویان بعد ویژگی های فردی (82/0±66/3) دارای بالاترین میانگین بود. میانگین و انحراف معیار کل ارزشیابی آموزشی اساتید مقدار 61/0±37/3 به دست آمد. آزمون فریدمن نشان داد بعد ویژگی های فردی بالاترین رتبه را در بین سایر ابعاد دارد و اختلاف میانگین بین ابعاد از نظر اماری معنی دار می باشد. نتیجه‌گیری: توجه به رفتار و عملکرد استاد در کلاس درس می تواند به عنوان راهکاری برای ارتقا عملکرد اساتید یک دانشگاه علوم پزشکی نظامی در شهر تهران موثر باشد. آشناسازی اساتید با گویه های متنوع موجود در فرم های ارزشیابی آموزشی اساتید توسط مراکز توسعه آموزش دانشکده ها و سپس برنامه ریزی برای ارتقا عملکرد اساتید توصیه می گردد.